میخک یکی از گیاهان خوشبو است که خواص درمانی زیادی برای آن ذکر شده و از گذشته بهعنوان ادویه نیز مورد استفاده قرار میگرفته است. غنچهی میخک ضامن در شرایط استاندارد تهیه و بستهبندی شده و عاری از هر گونه آلودگی محیطی است.
- حاوی آنتیاکسیدان
- مقوی قلب، مغز و کبد
- خوشبو کنندهی دهان و رفع عفونتهای دهانی
- مقوی معده و کمک به بهبود علایم IBS
- رافع ترس و وحشت
- مقوی و گرم کنندهی رحِم
- تقویتکنندهی کلیه و طحال
- ضد التهاب و مؤثر در بهبود آکنه
- مؤثر در بهبود اکثر بیماریهای سرد و تر اعصاب و مغز
- مقوی قوای جنسی (مداومت در مصرف آن با شیر تازه)
- مقوی لثه و بهبود درد دندان ناشی از سردی
- بهبود علایم تنگی نفس و سرفهی سرد و مرطوب
- رفع بیماریهای سرد اعضای تناسلی مانند درمان قطره قطره آمدن ادرار
- ادویهای مناسب و خوشبو برای طعمدار کردن بسیاری از غذاها
- مناسب برای در امان ماندن برنج و حبوبات از آفات و حشرات
- بهبود علایم سوداوی مزاجها و کسانی که بیماری ناشی از غلبهی سودا دارند.
موارد احتیاط و منع مصرف
- استفاده از میخک در حد اعتدال در صورتی که نسبت به آن حساسیت نداشته باشید، ایمن است. اما زیادهروی در مصرف آن عوارض زیادی خواهد داشت.
- مصرف به عنوان ادویه در صورتی که فرد نسبت به آن حساسیت نداشته باشد کاملا ایمن است.
- افرادی که مبتلا به هموفیلی هستند و یا داروهای ضد انعقاد خون مصرف میکنند، بهتر است در مصرف میخک به عنوان دمنوش دقت کنند.
- افراد دیابتی در صورت استفاده از میخک به عنوان دمنوش، با کنترل دایم قند خون و با فاصلهی زمانی 3 تا 4 ساعته از داروهای رایج مصرف کنند.
عوارض زیادهروی در مصرف میخک
- کاهش قند خون
- ایجاد واکنشهای حساسیتی مثل کهیر، راش، گرفتگی گلو
- رقیق شدن خون و افزایش خونریزی
- بروز آلرژی و واکنشهای حساسیتی
- ایجاد مشکلات تنگی نفس و حواس پرتی
- آسیب جدی به کلیه و رودهها
- افزایش خطر بروز تشنج و ایجاد فعالیت الکتریکی نامنظم
تداخلات دارویی
میخک با داروهای کنترل قند خون و داروهای رقیق کنندهی خون تداخل دارد.
ثبت دیدگاه